Την πιο αποτελεσματική, έως σήμερα, μέθοδο ανακάλυψαν επιστήμονες στις ΗΠΑ για να μετατρέπουν τα ξύλα και την υπόλοιπη μη βρώσιμη βιομάζα των φυτών σε βιοκαύσιμα και χημικά, τα οποία θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τα αντίστοιχα προϊόντα που προέρχονται από το πετρέλαιο.
Οι ήδη υπάρχουσες τεχνικές για τη μετατροπή των φυτικών υλικών σε εμπορικά προϊόντα, είναι συνήθως αδύνατο να ανταγωνισθούν με ίσους όρους τα πετροχημικά προϊόντα, όσον αφορά στο κόστος . Παρόλο που αρκετά δέντρα και άλλα φυτά έχουν δοκιμασθεί ως ανανεώσιμα βιοκαύσιμα, είναι λίγες οι προσπάθειες που έχουν καταφέρει να οδηγήσουν σε εμπορικά βιώσιμα προϊόντα.
Ωστόσο, η νέα μέθοδος επιτυχγάνει τη μετατροπή έως του 80% της λεγόμενης λιγνοκυτταρινούχας βιομάζας των φυτών, όχι μόνο σε ένα αλλά ταυτόχρονα σε τρία προϊόντα κατάλληλα για την αγορά, πράγμα που ανοίγει νέες δυνατότητες αξιοποίησης στην αγορά. Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο τριπλασιάζεται, σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα, το ποσοστό της μη εδώδιμης βιομάζας που μετατρέπεται σε εμπορικά προϊόντα, αλλά παράλληλα τριπλασιάζεται η αναμενόμενη οικονομική απόδοση της επένδυσης από 10% (για ένα μόνο τελικό προϊόν) σε 30% (για τρία πλέον προϊόντα).
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τζέημς Ντούμεσιτς και τον καθηγητή Χρήστο Μαραβέλια του Τμήματος Χημικών και Βιολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν στο Μάντισον, δημοσιεύουν τη μελέτη στο Science Advances.
Η νέα τεχνική μετατρέπει σε πολύτιμα προϊόντα και τα τρία βασικά συστατικά της βιομάζας ενός φυτού: τη λιγνίνη σε προϊόντα άνθρακα (ανόδους μπαταριών, ανθρακονήματα, αφρό άνθρακα), την κυτταρίνη σε διαλυτό πολτό για υφαντικές ίνες και την ημικυτταρίνη σε φουρφουράλη (που αποτελεί τη βάση για πλαστικά, πολυμερή και καύσιμα). Η συγκεκριμένη μέθοδος επιτρέπει την μετατροπή ακόμη και των υγρών ξύλων.
Αυτή η νέα τεχνολογία βασίζεται στη χρήση μιας διαλυτικής ουσίας, της γ-βαλερολακτόνης (GVL), η οποία είναι πολύ αποτελεσματική στη διάσπαση της βιομάζας. Επιπλέον, η GVL είναι πολύ σταθερή, οπότε είναι δυνατό να επαναχρησιμοποιηθεί το 99% της ουσίας, στο πλαίσιο μιας κυκλικής ανατροφοδοτούμενης διαδικασίας, κάτι που έχει σημαντικά πλεονεκτήματα από άποψη εξοικονόμησης πόρων και χρημάτων. Αυτό, εξάλλου, καθιστά «πράσινη» τη νέα μέθοδο, αφού ξεκινά με πρώτη ύλη μια ανανεώσιμη βιομάζα, χρησιμοποιεί ένα ανακυκλούμενο διαλυτικό και παράγει ελάχιστα απόβλητα.
Σύμφωνα με τα πειράματα που έγιναν, περισσότερο από τα τρία τέταρτα σχεδόν κάθε είδους ξύλων μπορούν να μετατραπούν σε προϊόντα, τα οποία με τη σειρά τους θα μπορούσαν να πωληθούν σε διάφορες αγορές. Πολλές βιομηχανίες (χάρτου, υφασμάτων, αυτοκινήτου, ηλεκτρονικών κ.ά.) θα μπορούσαν να επωφεληθούν από τη νέα τεχνολογία.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι με τη νέα μέθοδο, είναι δυνατό να προκύψουν έσοδα συνολικής αξίας άνω των 500 δολαρίων, από ένα μετρικό τόνο ξερής φυτικής βιομάζας και ότι με τη βελτίωση της τεχνικής, θα μπορούν να παραχθούν βιοαιθανόλη και άλλα βιοκαύσιμα.
