Αποχαιρετισμός στη λίμνη Αράλη
Η τέταρτη μεγαλύτερη λίμνη του κόσμου, η Αράλη, μετατρέπεται σε τοξική έρημος ανάμεσα σε δύο πρώην σοβιετικά κράτη, το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν.
Πριν από 50 χρόνια είχε έκταση 68.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ενώ σήμερα έχουν απομείνει τέσσερις μικρές και αποκομμένες μεταξύ τους επιμέρους λίμνες, με συνολική έκταση περίπου 7.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Πρόσφατα στοιχεία του «Earth Observatory» («Παρατηρητήριο της Γης»), ενός τμήματος της ΝASA που ασχολείται με την αποτύπωση και ανάλυση των αλλαγών στην επιφάνεια του πλανήτη, κατέδειξαν μέσα από μια σειρά εικόνων από το 2000 μέχρι το 2014, το μη αναστρέψιμο του προβλήματος: η μείωση της λίμνης έφτασε στο αποκορύφωμα πέρυσι όπου άλλο ένα τμήμα, στη νότια πλευρά της, ξεράθηκε τελείως.
Οι λόγοι της συρρίκνωσης; Αρχικά, η αλόγιστη χρήση του νερού για τη γεωργία. Πριν από το 1960, η Αράλη τροφοδοτούνταν από τους ποταμούς Άμου Ντάρια και Συρ Ντάρια, που έφερναν νερό από το λιωμένο χιόνι και τη βροχόπτωση στα βόρεια της περιοχής. Το 1960, όμως, η πρώην Σοβιετική Ένωση απέσπασε νερό μέσω καναλιών που δημιούργησε για την κάλυψη των αρδευτικών αναγκών, μειώνοντας τη στάθμη της λίμνης.
Τότε άρχισαν να αυξάνονται τα ποσοστά αλατιού και σε συνδυασμό με τα λιπάσματα και τη χημική μόλυνση της λίμνης, η κατάσταση επιδεινώθηκε δραματικά. Επιπλέον, η μολυσμένη λάσπη που μεταφέρεται στα γύρω χωράφια κάνει μεγαλύτερη την ανάγκη ύδρευσης της γύρω περιοχής, προκαλώντας έναν φαύλο κύκλο μόλυνσης – ύδρευσης – νέας μόλυνσης.
